Nasze korzenie
Jesteśmy chrześcijanami, Kościołem wywodzącym się z tradycji protestanckiej drugiego fali tzn. ewangelikalnej. Swoimi korzeniami historycznymi sięgamy XIX-wiecznych Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej i takich wyznań jak metodyści czy baptyści, jednak nasze teologiczne źródła tkwią w myśli wczesnego chrześcijaństwa I wieku, a więc Kościoła prowadzonego przez apostołów i pierwszych uczniów Jezusa Chrystusa.
Protestanci
W myśl protestanckiej zasady przyjmujemy, iż:
- jedynym źródłem wiary (doktryny) jest Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu (Biblia) – zasada sola Scriptura;
- człowiek zbawiony jest jedynie dzięki łasce Boga (nie można zasłużyć sobie na Bożą łaskę) – zasada sola gratia;
- człowiek przyjmuje łaskę Boga jedynie poprzez akt wiary (dobre zachowanie jest jedynie wynikiem przyjęcia Bożej łaski) – zasada sola fide;
- jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi jest Syn Boży, Jezus Chrystus – zasada solus Christus;
- chwałę i cześć oddajemy jedynie Bogu (nie modlimy się i nie czcimy aniołów oraz świętych) – zasada soli Deo gloria.
Organizacja Kościoła
To, co w Kościele katolickim nazywa się parafią u nas nazywa się zborem (od zbierania się), a duchowny to pastor lub ewangelista. Duchownymi mogą również być kobiety – pastorki i ewangelistki. Ponadto każdy Zbór ma swoją Radę (Rada Zboru), która podejmuje istotne decyzje w sprawie organizacyjnego funkcjonowania Zboru. Liderem naszej wspólnoty (oprócz pastora) jest starszy/a zboru. Ponadto w skład Rady Zboru wchodzą takie funkcje jak skarbnik, sekretarz, starszy diakon czy kierownik misji. Wierzymy w powszechne kapłaństwo, a więc każdy wyznawca naszego Kościoła potencjalnie może zostać upoważniony do nauczania (katechezy), które prowadzimy w dwóch formach podczas każdego nabożeństwa. Pierwsza forma nauczania to tzw. szkoła sobotnia – a więc dyskusja nad wyznaczonym tekstem Biblii lub tematem biblijnym. W każdym kwartale roku studiujemy inne zagadnienia, a aktualny wykaz tematów i podręczników można znaleźć tutaj. Ponadto w drugiej części nabożeństwa jest tzw. kazanie, czyli homilia – wygłaszają ją zazwyczaj pastorzy/rki, ale również starsi/sze zboru lub osoby do tego wyznaczone, ale nie pełniące żadnej, formalnej funkcji.
Jeden Bóg w trzech Osobach
Wierzymy w jednego Boga, który objawił się w trzech odwiecznie istniejących osobach boskich – w Ojcu, Synu i Duchu Świętym. Wierzymy, że odwieczny Syn Boży (niestworzony) narodził się z Marii dziewicy, mają pełnię boskiej natury przyjął pełnię ludzkiej natury, prowadził bezgrzeszne życie w mocy Ducha Świętego i oddał dobrowolnie swoje życie jako okup za ludzkość. Dzięki śmierci Jezusa Chrystusa każdy człowiek może zostać przyjęty do wiecznego Królestwa Bożego. Wierzymy, że Jezus Chrystus umarł, a trzeciego dnia zmartwychwstał, następnie ukazywał się przez 40 dni i wstąpił do nieba, to jest do miejsca panowania Boga. Tam Chrystus pośredniczy między ludzkością a Bogiem, dzięki czemu wszyscy wierzący mają dostęp do łaski Boga i ofiary Jezusa Chrystusa. Wierzymy, że Bóg obecny jest w życiu wierzących poprzez trzecią osobę bóstwa – Ducha Świętego, który nazywany jest również Duchem Jezusa, Duchem Prawdy i Pocieszycielem lub Przyjacielem (gr. parakletos). Wierzymy, że Duch Święty uobecnia Boga w życiu wierzących, przekonuje ich o grzechu, o sądzie i o sprawiedliwości Boga. To Duch Święty wpływa na umysły, przekonuje, wprowadza we wszelką Prawdę, przemienia charakter wierzących w tzw. Owoc Ducha (miłość, radość, pokój, cierpliwość, opanowanie itd.), a także udziela zdolności zwanych darami Ducha. Dzięki tym darom wspólnota kościelna może umacniać swoją wiarę i głosić Ewangelię ludziom, którzy jeszcze nie zwrócili się do Jezusa.
Szabat
Jesteśmy wspólnotą, która na serio traktuje tekst Biblii, zatem wierzymy w literalny 7-dniowy tydzień stworzenia, zachowujemy biblijne, cotygodniowe święto szabat (od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę) – w tym czasie nie podejmujemy pracy zarobkowej, regularnej nauki lub szeroko rozumianych spraw powszednich. Przestrzegamy pełnej wersji biblijnych przykazań z Księgi Wyjścia 20., ale nie uznajemy tego jako zasługi w procesie zbawienia – jest to naturalna kolej rzeczy, gdy człowiek odrodzony przez Ducha Świętego wpływa na umysł i charakter wierzących.
Życie po śmierci?
Ponadto, zgodnie z nauką wczesnochrześcijańską nie wierzymy w czyściec oraz w istnienie autonomicznej, niematerialnej duszy, która wędruje po śmierci ciała do różnych miejsc przeznaczenia wiecznego. Wierzymy, że gdy człowiek umiera to nie ma go, rozpływa się w niebycie aż do dnia ostatecznego, dnia zmartwychwstania, gdy to Jezus Chrystus wzbudzi zbawionych do życia wiecznego, a niezbawionych (po 1000-letnim królestwie w niebie) wzbudzi na wieczne potępienie, nazywanym w Biblii drugą śmiercią. Nie wierzymy w wieczne męki piekielne – druga śmierć jest unicestwieniem, ostateczną anihilacją diabła, demonów i wszystkich niezbawionych o skutkach wiecznych. Dopiero wtedy Bóg odnowi świat, stworzy Nową Ziemię, na której zbawieni będą mogli cieszyć się obecnością Boga i całym wachlarzem Jego dobrodziejstw przez całą wieczność.
Misja
Misja adwentystów to nie tylko nauczanie Ewangelii, wykłady biblijne i rozpowszechnianie literatury religijnej, ale to również pomoc ludziom w ich codziennych sprawach. W tym zakresie, w jakim jesteśmy w stanie, staramy się pomóc. Promujemy zdrowy tryb życia, wolny od nałogów, a także angażujemy się w rozmaite akcje charytatywne.
Prowadzimy własne nauczanie religii jako przedmiotu szkolnego, a tam, gdzie rodzice wyrażą wolę, występujemy do organów prowadzących placówki edukacyjne o zorganizowanie nauczania religii w ramach powszechnego systemu edukacji (czy to w punktach przyszkolnych, czy w punktach międzyszkolnych, zazwyczaj mieszczących się w budynku kościelnym). Na lekcje religii adwentystycznej mogą uczęszczać również uczniowie, których rodzice nie są związani formalnie z Kościołem, ale wyrażą taką chęć.
Obrzędy święte
Wśród uroczystości kościelnych praktykujemy przede wszystkim:
- chrzest przez całkowite zanurzenie w wodzie, w wieku świadomym, po realizacji kursu biblijnego i wyznaniu wiary zainteresowanego katechumena;
- pamiątkę Wieczerzy Pańskiej, poprzedzoną obrzędem symbolicznego obmycia stóp – niekwaszony chleb i niesfermentowany sok winogronowy są uznawane jedynie za symbole ciała i krwi Jezusa Chrystusa; nie wierzymy, że zamieniają się one w fizyczne ciało i krew;
- błogosławieństwo dziecka – na życzenie wierzących rodziców organizujemy specjalną modlitwę podczas nabożeństwa o zdrowie i błogosławieństwo dla dziecka (w dowolnym wieku);
- modlitwa z namaszczeniem – osoby borykające się z problemami zdrowotnymi – niezależnie od ich natury (fizycznej, psychologicznej czy duchowej) – mogą poprosić o szczególną modlitwę z namaszczeniem czoła oliwą, która symbolizuje Ducha Świętego. Taka modlitwa może mieć miejsce podczas nabożeństwa, ale i w prywatnym mieszkaniu lub w szpitalu. Nie jest to ostatnie namaszczenie, ale modlitwa o uzdrowienie;
- ślub – jako Kościół, który funkcjonuje w ramach polskiego systemy legislacyjnego, mamy możliwość udzielania ślubów kościelnych ze skutkiem cywilnym (tzw. konkordatowych ślubów), ale również jedynie ślubu kościelnego (w takim przypadku wymagany jest również ślub cywilny); wierzymy, że osoby wchodzące w związek małżeński winny podzielać wspólną wiarę, dlatego ślub kościelny mogą otrzymać osoby jedynie będące tego samego wyznania (mogą to być nie tylko adwentyści, ale np. para baptystów lub katolików);
- pogrzeb – pogrzeb przypomina typowy pogrzeb katolicki, odbywa się zazwyczaj w kaplicy oraz nad grobem; dopuszczalne jest pochowanie zmarłego zarówno w trumnie jak i w urnie. Nie modlimy się za zmarłych, ponieważ wierzymy, że „śpią” tzn. oczekują w niebycie na dzień ostateczny. Modlimy się natomiast o rodzinę zmarłego, aby Bóg ją pocieszył w tych trudnych chwilach. Podczas uroczystości pogrzebowych wspominamy o kruchości ludzkiego życia i o nadziei życia wiecznego, jakie zagwarantował nam Jezus Chrystus.